Instrumenty i doktryny polityki ekonomicznej

Różne metody (instrumenty) oddziaływania na politykę ekonomiczną:


1. klasyczne polityki oddziaływania (traktowane jako dziedziny) z punktu widzenia instrumentalizacji:
- polityka kredytowo pieniężna (monetarystyczna)
- polityka celna

2. środki i narzędzia na poziomie różnych dziedzin:
- polityka celna, polityka stosunków gospodarczych z zagranicą
- polityka regionalna – planowanie przestrzenne
- planowanie indykatywne

3. oraz:
- wykorzystywanie lobbingu, grup nacisku, związków zawodowych, pracodawców, triada – związki, pracodawcy, rząd
- grupy finansowe
- układ władzy państwowej – sztuczne wytwarzanie poczucia patriotyzmu

Doktryny polityki ekonomicznej:
Zbiór uporządkowanych założeń, twierdzeń i poglądów na temat określonej dziedziny wiedzy, działalności.
Doktryny reprezentują zazwyczaj w sposób całkowity poglądy i koncepcje grup społecznych reprezentowane przez partie społeczne i ugrupowania polityczne (ale nie tylko).

Kryteria podziału:
1. stosunek do własności
2. stosunek do interwencjonizmu państwowego
3. stosunek do rozwiązywania problemów typu socjalnego

Rodzaje doktryn:
1. socjaldemokratyczna
2. liberalna
3. konserwatywna
4. społeczna nauka kościoła katolickiego
5. komunistyczna

Ad. 1 - socjaldemokratyczna
Obecnie dominująca w państwach europejskich:
- przeciętny stosunek do własności – równorzędne traktowanie sektorów własnościowych, wykorzystywanie form własności najskuteczniejszych w danych warunkach
- istotna rola państwa
- traktowanie instytucji państwowej jako instrumentów o charakterze opiekuńczym – w zakresie problemów socjalnych

Ad. 2 - liberalna
Całe spektrum co do rozwiązań określonych kwestii gospodarczych:
- spółdzielcza własność traktowana jako zbiorowa i bardzo efektywna
- poglądy Keynesistów, monetarystów – stosunek państwa do gospodarki = państwo powinno mieć ograniczona rolę
- zdobywanie wiedzy = rozwiązywanie problemów socjalnych we własnym zakresie, ale nie wyklucza się pomocy państwa

Ad. 3 - konserwatywna
- własność prywatna jako podstawowa forma
- rola państwa jako stróża nocnego
- każdy jest kowalem swojego losu

Ad. 4 - społeczna nauka kościoła
Doktryna zbyt idealistyczna (kompilacja doktryny socjaldemokratycznej i konserwatywnej)
- upodmiotowienie pracownika najemnego
- apoteoza własności prywatnej jako naturalnej
- państwo opiekuńcze w stosunku do obywateli

Ad. 5 - komunistyczna
Cel – każdemu wedle potrzeb – nierealny do osiągnięcia
- apoteoza własności państwowej


O autorze

Natka

Pisze o wszystkim co ważne i ciekawe, ale głównie o ekonomii i biznesie.

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest konieczne oznaczone są symbolem *

TEST